Het begon allemaal met het idealisme van wijlen Mon De Clopper (1922-1998), Vlaming, stichtend-voorzitter van de Vlaamse Volkskunstbeweging (VVKB). Samen met enkele medewerkers uit de VVKB organiseerde hij in 1964 in Antwerpen de eerste Europeade.
Ze verenigde Vlamingen, Nederlanders, Engelsen, Fransen, Duitsers met Okraïense, Joegoslavische en Poolse bannelingen die in hun traditionele klederdracht hun liederen zongen en hun dansen dansten. Elk toonde zijn eigenheid, keek naar die van anderen, waardeerde en respecteerde en sloot vriendschappen. Toen al was er de sterke ambitie om het culturele Europa door de volkskunst en de authentieke volksverbondenheid op het voorplan te duwen.
Bovendien kreeg de eerste verklaring over het doel van de Europeade de titel mee "Aan de jeugd van Europa". Vrede onder de Europese jongeren was van bij het begin de drijfveer van Mon De Clopper. Na de verschrikkingen van twee wereldbranden was het voor hem hoogtijd dat jonge mensen aan een nieuw Europa zouden bouwen : een Europa van vrede en vrijheid.
"Zolang de jeugd de waarden van het volk zal weten hoog te dragen en te achten, zolang de jeugd van de volkeren ze zal laten primeren boven de opgedrongen gemaaktheid en levensvreemdheid, zal het avondland niet ten onder gaan."
Dat de volkscultuur daartoe het beste bindmiddel was, bleek toen al de dwingende gedachte.
"De toonaangevers van elke grote periode in de geschiedenis van het mensdom zijn op de eerste plaats altijd en overal de denkers, dichters en kunstenaars geweest." De Clopper zag zijn manifestatie als een reuzestap op weg naar die doelstelling. Ze was volgens hem letterlijk en figuurlijk het bewijs van de drang naar onderlinge verstandhouding, naar onderling begrip, naar onderling waarderen en uiteindelijk naar verbroedering en eenheid. "De Clopper wilde uitproberen of het zou lukken om tientallen volkskunstgroepen uit heel Europa voor een meerdaagse manifestatie bij elkaar te krijgen. Hij besefte toen nog niet helemaal wat voor een organisatie hij in het leven had geroepen."
"Duizenden hadden op 5 april 1964 begrepen dat de enige weg naar het Europa van morgen, slechts deze der harten kon zijn", schreef Mon De Clopper - ondertussen voorzitter van het Europeadecomité - in het programmaboekje van de tweede Europeade in Dortmund (28 en 29 augustus 1965).
En wanneer slaat het hart het snelst ? vroeg hij zich af. "Dan als het schoonheid bewondert en aanhoort, dan als men zich in een periode van eeuwige lente voelt, van nieuwe opbloei : opbloei van al het schone, het rijke dat ons oude avondlied biedt aan de volkeren van ons werelddeel."
En verder schreef de bezieler van de Europeade : "Leve het Europa der volksgemeenschappen waar ieder zijn plaats heeft en waar ieder welkom moet zijn. Het Europa der harten zal slechts vrienden en vrede brengen, en vrede is welvaart, brengt geluk en culturele rijkdom. Dat is wat we wensen aan elke Europese man en vrouw. Dat is de toekomst die we samen bouwen voor alle Europese jongeren."
Fragment uit het Europeadeboek geschreven door Johan de Donder.